Αγιου Αθανασιου ( Πανηγυρις Στο Καλαμπακι Δραμας ) Μερος 2°

Η Περιφορα της εικονας του Αγιου Αθανασιου Σημερα  στο Καλαμπάκι Δράμας

Το εθιμο του κουρμπανιου το φερανε οι κρυονεριτες προσφυγες  απο την Πατριδα τους το Κρυονερο Αν.θρακης

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Θεός κάθε χρόνο, το ξημέρωμα της γιορτής του Αγίου Αθανασίου, έστελνε στο προαύλιο του ναού των Κρυονεριτών ένα ελάφι, το οποίο αφού ξεκουραζόταν, με την ευλογία του ιερέα «θυσιαζόταν» νωρίς το πρωί της γιορτής από τους «κουρμπαντζήδες», οι οποίοι το μαγείρευαν και στη συνέχεια το μοίραζαν σε όλους τους κατοίκους. Το φαγητό αυτό ονομάστηκε κουρμπάνι που σημαίνει θυσία.

Μια χρονιά το ελάφι άργησε να έρθει και οι....
«κουρμπαντζήδες» θορυβημένοι από την καθυστέρηση, επέσπευσαν τη θυσία χωρίς να το αφήσουν να ξεκουραστεί, όπως το έθιμο απαιτούσε. Έκτοτε το ελάφι δεν ξαναφάνηκε ίσως γιατί, όπως πίστευαν οι Κρυονερίτες, ο Θεός θύμωσε μαζί τους επειδή δεν το άφησαν να ξεκουραστεί. Από τότε, στη θέση του ελαφιού χρησιμοποιείται ταύρος ή αγελάδα.

Σήμερα με την αύξηση του πληθυσμού του Καλαμπακίου ένα ζώο δεν είναι αρκετό, γι’ αυτό χρησιμοποιούνται τρία ή και περισσότερα. Αρχικά συγκροτείται, με την επιμέλεια και συμμετοχή του Μορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου, επιτροπή κουρμπανιού. Οι «κουρμπαντζήδες» συγκεντρώνουν από τους κατοίκους προσφορές σε σιτάρι, καλαμπόκι ή χρήματα. Με τις προσφορές αυτές, αγοράζονται τα ζώα που θα χρησιμοποιηθούν για την παρασκευή του «κουρμπανιού».

Το σπάσιμο και το «λίχνισμα» του σταριού γίνεται την παραμονή στο προαύλιο της εκκλησίας.

 

Την παραμονή του πανηγυριού γίνεται ο μέγας εσπερινός και η περιφορά της εικόνας. Παράλληλα τοποθετούνται στο προαύλιο της εκκλησίας καζάνια, τα οποία χρησιμοποιούνται για την παρασκευή του «κουρμπανιού».

 

Το κρέας τεμαχίζεται και μπαίνει στα καζάνια για να βράσει όλη νύχτα.

 

Ξημερώματα της 18ης Ιανουαρίου, τα κρέατα, αφού ευλογηθούν από τον ιερέα, τοποθετούνται στα καζάνια για να βράσουν.

 

Μόλις το κρέας βράσει, και αμέσως μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, οι «κουρμπντζήδες» κερνούν από αυτό όλο τον κόσμο που συμμετέχει στο πανηγύρι. Στο ζωμό του κρέατος προστίθεται σπασμένο σιτάρι, το λεγόμενο πλιγούρι. Όταν βράσει και αυτό, το «κουρμπάνι» είναι έτοιμο.                                                                   

 

Αργά το μεσημέρι, αφού έχει ολοκληρωθεί η παρασκευή του «κουρμπανιού», χτυπούν οι καμπάνες, οι οποίες καλούν τον κόσμο να έρθει στο προαύλιο της εκκλησίας, για τη διανομή του.

Μετά τη διανομή του, οι «κουρμπντζήδες», μαζί με όλους τους προσκεκλημένους, ξεκινούν το χορό από το προαύλιο της εκκλησίας και τον οδηγούν στην πλατεία, όπου και τον συνεχίζουν με τη συνοδεία νταουλιών και ζουρνάδων.

Πηγη:http://politismoskalabaki.gr/

                            ΜΠΣΚ